Eindelijk was het zover, de eerste keer dat een vooraf geplande tocht op de weg-kalender die door kon gaan. En we hadden er zin in.
Om half 7 vertrok een paar auto’s en een kar met 10 fietsen naar Trois Ponts om daar eens flink hoogte meters te maken. Voor de één een jaarlijks evenement waar naar uit wordt gekeken, voor de ander een eerste kennismaking van de beroemde ‘lusjes’ en van alles daar tussen. Mannen van de A-, en B-groep en een paar dames gingen (voorzien van mondkapje, want dat was verplicht voor de meters van de fiets naar het terras) van start onder perfecte omstandigheden. Ieder in eigen tempo, want hoe mooi het ook is, klimmen in de Ardennen én genieten kan alleen als je je eigen grenzen kent en respecteert.
Lusje 6 met de 5 km lange klim naar Wanne is een mooie opwarmer, dus daar begon iedereen mee. Ramon verloor al in de tweede afdaling een bidon, maar wist die in de 5e ronde wonderbaarlijk genoeg weer terug te vinden, toen had hij hem ook harder nodig. Na elke lus was er de gelegenheid om even bijtanken, de mannen van de A deden dat om de andere ronde. Ook lusje 1 is (voor de kenners het rondje langs het stuwmeer, met een paar venijnige stukken) is door iedereen bedwongen.
Ook al deed het af en toe even ‘pijn’, iedereen genoot: van het uitzicht, gezellig fietsen, lekker afdalen of de gedachte van een lekker drankje op het terras. Drie bikkels voltooiden de 6 lusjes, 139 km en 3401 hoogtemeters, maar respect en voldoening bij iedereen.
Na afloop de ervaringen uitgewisseld op het terras en iedereen was het er over eens: prachtige omgeving en geschikt voor iedereen die eens een keer op een dagje wat meer wil dan de bultjes bij Groesbeek/ Nijmegen en prima te doen op een dag (en daar sta je graag vroeg voor op).
Volgend jaar vast en zeker weer op de kalender, hopelijk dan weer onder ‘normale’ omstandigheden en met nog meer liefhebbers.
Frans