Zaterdag 4 september verzamelden zeven mannen en vijf vrouwen zich bij het gemeentehuis in Zeeland. Daar stond Ton al klaar met de auto om onze bagage te vervoeren naar Sporthotel Bruurs in Baarle-Nassau. Een aantal fietsers gingen nog even naar huis om een jas of mouwstukken te halen, want de beloofde zon had plaats gemaakt voor miezer en kou. Dat kon de pret niet drukken en iets warmer aangekleed werden we door Fien, Sammie en Ton uitgezwaaid en vertrokken we voor een tocht van ongeveer 120 kilometer richting Baarle-Nassau.
Via een mooie en rustige route kwamen we in de buurt van Best en daar werd onze navigator uitgedaagd, omdat alle bruggen over het kanaal afgesloten waren. Via een Eindhoven Airport konden we uiteindelijk toch richting Wintelre waar we een pauzestop hadden bij d’n Hut. De appeltaart met slagroom en warme vanillesaus was zo groot, dat zelfs Gijs moeite had om deze op te krijgen. Ook de soep ging er goed in.
Het laatste stukje al fietsend op de grens van Belgie-Nederland kwamen we in Baarle-Nassau aan en genoten van het mooie centrum. Op de parkeerplaats van Sporthotel Bruurs werden we ontvangen door Ton en Thea. Perfecte timing Ton!
De kamers werden verdeeld en het was even zoeken, want er stonden geen kamernummers op de pasjes, dus maar voor elke deur houden tot er één open ging. Leonie had steeds ruzie met haar deurpasje en dan ging er weer een alarm af. Spullen neerzetten en eerst lekker op het terras in de zon genieten van een heerlijk biertje, wijntje of iets fris.
De kamers werden verdeeld en het was even zoeken, want er stonden geen kamernummers op de pasjes, dus maar voor elke deur houden tot er één open ging. Leonie had steeds ruzie met haar deurpasje en dan ging er weer een alarm af. Spullen neerzetten en eerst lekker op het terras in de zon genieten van een heerlijk biertje, wijntje of iets fris.
Om 18.30 uur was voor ons een tafel gereserveerd bij Eeterij Lambik in het centrum. Een lekkere wandeling voor onze beentjes en Joop en Jeno sloten de rij. De ene liep niet zo snel en de andere kon niet meer zo snel. Eeterij Lambik is een leuke ambiance met gezellige bediening en lekker eten en drinken. Terug bij het hotel nog een afzakkertje en daarna lekker in ons bed.
We werden wakker met een stralende blauwe lucht en Jeno had daar al lang van genoten tijdens zijn flinke ochtendwandeling. Het ontbijtbuffet was ruim voldoende om ons weer gereed te maken voor de terugweg. Alle tassen werden weer verzameld en een kleinzoon van Joop kwam deze voor ons ophalen.
Alle fietsen weer uit de opbergruimte, nog even de nodige plaspauzes en bidons vullen en we gingen op weg richting Zeeland door een mooi stuk bos.
De navigatie van Joop was daarna regelmatig te kluts kwijt, waardoor we goed hebben kunnen oefenen met keren op de weg. Iedereen geslaagd. Blijkt toch weer dat de harde schijf van Joop zelf beter werkt dan de harde schijf van zijn navigatie. Het hielp ook wel dat een mooie, hardlopende dame ons de juiste straat aan kon wijzen.
Bij pannenkoekenhuis De Rode Haktol in Oirschot hadden we pauze. Voor sommigen wat te lang, want zij hadden de lunch al op en de andere tafel moest toen de lunch nog krijgen. Allemaal weer vol energie en weer op de fiets. En al kletsend en genietend van het mooie weer, waren we al weer snel bij Café het Oventje voor, helaas de laatste keer, een gezellig drankje en een heerlijk diner.
Kortom weer een heerlijke meerdaagse gefietst met een mooie route, veel slap en serieus gekletst en lekker gegeten en gedronken.
